Zapłać a otrzymasz? NIE !
WSA w Krakowie w nieprawomocnym wyroku z dnia 23.3.2018 r. (II SA/Kr 67/18) kontrolował proces realizacji prawa do informacji, w ramach którego wnioskodawca wystąpił do podiotu obowiązanego o szereg różnych dokumentów (status tego podmiotu pimine, gdyż opisać pragnę tylko kwestię kosztów).
W uzasadnieniu wyroku WSA czytamy m.in.: ,,nie istnieje możliwość uzależniania wszczęcia postępowania w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej od wcześniejszego wniesienia opłaty. Z treści art. 15 ust. 2 u.d.i.p. wynika bowiem, że podmiot, o którym mowa w ust. 1 (tj. zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej), w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, powiadomi wnioskodawcę o wysokości opłaty. Udostępnienie informacji , zgodnie z wnioskiem następuje po upływie 14 dni od dnia powiadomienia wnioskodawcy, chyba że wnioskodawca dokona w tym terminie zmiany wniosku w zakresie sposobu lub formy udostępnienia informacji albo wycofa wniosek. Oznacza to, że podmiot zobowiązany powołując się na brak wniesienia opłaty nie będzie mógł odmówić udostępnienia informacji, wydać decyzji o odmowie udostępnienia informacji, ani też pozostawić wniosku bez rozpoznania. W związku z tym, nie może on uzależnić udostępnienia informacji publicznej od uiszczenia opłaty. Należy dodać, że takie powiadomienie dokonywane jest czynnością materialno- techniczną, a nie w formie decyzji administracyjnej jak uczynił to organ w rozpoznawanej sprawie. Ustalenie przez podmiot zobowiązany wysokości opłaty za dostęp do informacji publicznej następuje w formie aktu stwierdzającego obowiązek poniesienia opłaty oraz ustalającego jej wysokość. W orzecznictwie podkreśla się, że jest to akt z zakresu administracji publicznej, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., gdyż wpływa on na sytuację określonego podmiotu prawa (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 maja 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 459/07). Może on mieć formę zarządzenia, zawiadomienia, wezwania, informacji, postanowienia, a nawet pisma Nadto należy dodać, że aby podmiot zobowiązany mógł skutecznie żądać zapłaty kosztów, określonych w art. 15 ust. 1 u.d.i.p. musi dokładnie podać ich wysokość stronie skarżącej. Koszty te mają mieć charakter zindywidualizowany i zależeć od konkretnych kosztów (M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002, s. 65)”.
O kwestii kosztów dostępu do informacji publicznej portal JAWNOSC.PL pisał kilkukrotnie :