WSA w Warszawie w wyroku z dnia 6 listopada 2014 r. (sygn. II SA/Wa 1108/14), utrzymany  w mocy wyrokiem NSA z dnia 18 sierpnia 2016 r. (sygn. I OSK 387/15) poczyniła bardzo istotne rozważania, które powinny stać się wiodącym wzorcem dla rozważań na temat granic prawa do informacji z punktu widzenia prawa do zachowania w tajemnicy informacji objętych tajemnicą przedsiębiorstwa.

WSA stwierdził: ,,Opierając decyzję na art. 5 ust. 2 u.d.i.p. w związku z art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t. j.: Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.), konieczne jest odniesienie się do różnic pomiędzy pojęciami “tajemnica przedsiębiorcy”, którym posługuje się pierwsza z ww. ustaw, a “tajemnicą przedsiębiorstwa”, o której mowa w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, które to pojęcia – mimo podobieństw – nie są tożsame. Zgodnie z art. 11 ust. 4 ww. ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, tajemnicę przedsiębiorstwa stanowią nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. Tajemnicę przedsiębiorcy wyprowadza się z tajemnicy przedsiębiorstwa. Stanowią ją informacje znane jedynie określonemu kręgowi osób i związane z prowadzoną przez przedsiębiorcę działalnością, wobec których podjął on wystarczające środki ochrony w celu zachowania ich poufności. Tajemnica przedsiębiorcy jest oceniana przez Sąd w sposób obiektywny, oderwany od woli danego przedsiębiorcy, a ze względu na konstytucyjną rangę prawa do informacji publicznej, nie każda tajemnica przedsiębiorcy będzie uzasadniać odmowę jej udostępnienia. Znaczenie danej tajemnicy musi być bowiem proporcjonalnie większe, niż racje przemawiające za udostępnieniem informacji publicznej, z podanych względów szczególnego znaczenia nabiera wyczerpujące uzasadnienie decyzji odmownej, realizujące dyspozycję art. 8 i art. 11 k.p.a.”.

Komentarz dr Piotr Sitniewski:  Po raz pierwszy Sad wyjaśnia w sposób prosty sprawy niezwykle skomplikowane, aczkolwiek wynikające z prostych literalnie zapisów ustawowych, które niektórzy próbowali uznawać za swoisty błąd ustawodawcy. Ten wyrok pokazuje jak ważne jest BY TO SAMI PRZEDSIĘBIORCY ZADBALI SYSTEMOWO O OCHRONĘ SWOICH TAJEMNIC w kontekście możliwego skutecznego wniosku o udostępnienie informacji publicznych. Określone podmioty skupiające przedsiębiorców powinny zadbać o stałe wsparcie dla przedsiębiorców w zakresie właściwej identyfikacji sfer, które można objąć ochroną z punktu widzenia tajemnicy przedsiębiorstwa w kontekście oceny czy zakres tajemnicy przedsiębiorstwa mieści się w pojęciu tajemnicy przedsiębiorcy.