Pozostawienie bez rozpoznania wymaga zawiadomienia.

WSA w Krakowie w wyroku z dnia 26.10.2015 r. ( II SAB/Kr 181/15) , stwierdził; ,,pozostawienie pisma bez rozpoznania, o którym mowa w art. 64 § 2 k.p.a. to czynność materialno-techniczna, o której należy zawiadomić stronę pismem (wyrok NSA z dnia 21 marca 2013 r., sygn. II OSK 2266/11, : “pismo organu I instancji z dnia (…) o pozostawieniu podania spółki bez rozpoznania nie jest decyzją administracyjną ani postanowieniem. Jest zawiadomieniem o pozostawieniu podania bez rozpoznania. Sama czynność organu ma charakter materialno-techniczny, znajdujący oparcie w treści art. 64 § 2 k.p.a.”). Pozostawienie wniosku bez rozpoznania w żadnym wypadku nie może polegać na całkowitej bierności organu prowadzącego postępowanie i niepodejmowaniu przez niego żądnych czynności w tym postępowaniu. Konieczne jest zawiadomienie strony o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania. W niniejszej sprawie żadnego takiego zawiadomienia Wójt Gminy M. nie przesłał skarżącej spółdzielni.

Wreszcie trzeba podkreślić, że omawiany art. 64 § 2 k.p.a. służy do usunięcia braków formalnych, a nie nakładaniu na stronę obowiązku przedłożenia dowodów w sprawie. Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 3 sierpnia 2012 r., sygn. I OSK 826/11 (LEX nr 1252200) wezwanie wystosowane w trybie art. 64 § 2 k.p.a. powinno służyć wyłącznie usunięciu braków formalnych wynikających ze ściśle określonych przepisów i nie może zmierzać do merytorycznej oceny przedstawionego wniosku oraz jego załączników.


Komentarz dr Piotr Sitniewski: Biorąc pod uwagę fakt, że postępowanie regulowane ustawą o dostępie do informacji publicznej ma charakter dalece odformalizowany, co zostało już potwierdzone i jest powszechnie akceptowane w orzecznictwie sądowym  (zob. np.: I OPS 7/13, I OSK 1644/15, II SAB/Kr 234/15 i wiele innych) , to wystarczającym byłoby następujące zachowanie: podmiot wzywa wnioskującego do uzupełnienia braków formalnych, wykorzystując formułę kontaktu jaką zaproponował sam wnioskujący np. drogę mailową, i w samym już wezwaniu powinno się wskazać termin  na uzupełnienie braków. Jednocześnie nic nie stoi na przeszkodzie, by w wezwaniu tym jednocześnie poinformować Wnioskodawcę, że bezskuteczny upływ terminu na uzupełnienie, spowoduje automatycznie pozostawienie wniosku bez rozpoznania, bez obowiązku dodatkowego o tym informowania wnioskującego odrębnym pismem. Mamy zatem swoisty termin przyszły zawieszający, który się ziszcza w momencie, gdy upływa termin na uzupełnienie braków formalnych. W praktyce takie postępowanie występuje, i biorąc pod uwagę cele postępowania, zachowanie tego typu oceniane z punktu widzenia ewentualnej bezczynności, moim zdaniem jest zachowaniem właściwym i w pełni wystarczającym dla uznania, że podmiot nie pozostaje w bezczynności w zakresie realizacji wniosku.