NSA w wyroku z dnia 20.09.2017 r. ( I OSK 227/17)  kontrolował proces realizacji prawa do informacji, rozpatrując skargę kasacyjna od wyroku WSA w Lublinie (wyrok). W sprawie wnioskodawca wnioskował o ,,do Zarządu Nieruchomości Komunalnych w […] (dalej także jako “ZNK”), o udostępnienie – w formie elektronicznej na podany adres mailowy – informacji w zakresie zawiadomień o popełnieniu przestępstwa z art. 193 Kodeksu karnego, składanych przez Gminę L. w latach 2014-2015.”.

ZNK poinformował , że w 2014 r. złożył 58 zawiadomień o popełnieniu przestępstwa z art. 193 Kodeksu karnego, natomiast w 2015 r. – 15 zawiadomień.

Wnioskodawca  skierował do ZNK wiadomość mailową, w której wyjaśniła, że przedmiotem jej wniosku jest treść złożonych zawiadomień, tj. udostępnienie ich skanów.

W odpowiedzi ZNK przesłał skarżącej wzór standardowego zawiadomienia dotyczącego zakłócania miru domowego (tj. czynu z art. 193 k.k.), przesyłanego do Komisariatu Policji. Jednocześnie wyjaśnił, że ze względu na ochronę danych osobowych nie może udostępnić skarżącej skanów złożonych zawiadomień.

WSA (wyrok)stwierdził: ,,gdy żądana informacja publiczna zawiera dane umożliwiające zidentyfikowanie osoby fizycznej, organ zobowiązany jest do udzielenia tej informacji po wyłączeniu z jej treści owych danych. W praktyce udostępnieniu podlega wówczas dokument odpowiednio zanonimizowany, przy czym na marginesie podkreślić należy, że konieczność dokonania anonimizacji nie może być utożsamiana z odmową udzielenia informacji publicznej w rozumieniu art. 16 ust. 1 u.d.i.p., ani też z przetworzeniem informacji, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. (por. wyroki WSA w Poznaniu: z dnia z dnia 7 marca 2013 r., sygn. akt II SA/Po 47/13, LEX nr 1293515 oraz z dnia 6 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Po 477/13, LEX nr 1373826).  Dokonując analizy udzielonej skarżącej odpowiedzi Sąd doszedł do przekonania, że przesłany jej wzór zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa z art. 193 k.k. pozbawiony jest w istocie wyłącznie danych osobowych wskazywanego w zawiadomieniu sprawcy czynu (imienia i nazwiska oraz adresu zajmowanego lokalu), uzupełnianych każdorazowo w przypadku konieczności złożenia takiego zawiadomienia do Policji. Wzór ten pozbawiony jest zatem jedynie tych elementów, które w przypadku udostępnienia skarżącej skanów poszczególnych, złożonych już zawiadomień, i tak podlegałyby anonimizacji ze względu na dyspozycję art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Dlatego też Sąd uznał, że udostępnienie skarżącej informacji na temat liczby zawiadomień o popełnieniu przestępstwa z art. 193 k.k. złożonych przez Gminę L. w latach 2014 i 2015 oraz wspomnianego wyżej wzoru zawiadomienia obrazującego w istocie całą, podlegającą udostępnieniu treść poszczególnych zawiadomień, w pełni czyniło zadość jej żądaniu.

NSA w wyroku z dnia 20.09.2017 r. ( I OSK 227/17) oddalił skargę kasacyjną, przypominając jednocześnie: ,, NSA w niniejszym składzie w pełni podziela stanowisko wyrażone w wyrokach NSA z dnia 11 stycznia 2013 r., sygn. akt I OSK 2267/12 oraz z dnia 12 kwietnia 2017 r., sygn. akt I OSK 1928/15, że z zestawienia zasady jawności informacji publicznych oraz obowiązku ochrony prywatności i danych osobowych osób fizycznych, można wyprowadzić wniosek, że możliwe jest udostępnianie informacji publicznej w sposób nie naruszający wskazanych dóbr chronionych.

Służy temu m.in. stosowana przez organy tzw. anonimizacja danych wrażliwych. W takim wypadku nie zachodzi jednak potrzeba wydawania oddzielnej decyzji na podstawie art. 16 ustawy, gdyż przepis ten może mieć zastosowanie tylko w wypadku odmowy udostępnienia informacji, a nie w przypadku jej udzielenia z zachowaniem zasady ochrony dóbr chronionych”.