WSA we Wrocławiu z dnia 28.12.2017 r. (IV SAB/Wr 350/17  (wyrok jest prawomocny – patrz wyrok NSA) stwierdził m.in.:

,,informacji publicznej nie stanowią dane osobowe aplikantów, okres i miejsce wykonywania obowiązków przez konkretnych aplikantów, bowiem aplikant sądowy nie jest osobą pełniącą funkcję publiczną. Stosownie do art. 133 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 lutego 1928 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1964 r. Nr 6, poz. 40) aplikacja sądowa polega na zaznajomieniu się z czynnościami sędziego i sekretariatów sądowych. Podobnie stosownie do art. 117 (a następnie art. 111) ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 31, poz. 137) aplikacja sądowa polega na zaznajomieniu się z czynnościami sędziego i sekretariatów sądowych oraz uzyskaniu wiedzy potrzebnej do zajmowania stanowiska sędziego. Aplikant sądowy nie jest więc uprawniony do podejmowania decyzji mających wpływ na sytuację prawną innych osób ani też do dysponowania majątkiem publicznym. Wszelkie czynności aplikant wykonuje na zlecenie i pod kierunkiem sędziego oraz wybranych pracowników sekretariatu. Sytuacji tej nie zmienia fakt, że stosunek pracy z aplikantem sądowym nawiązuje się na podstawie mianowania, mianuje go i zwalnia prezes sądu, składa wobec prezesa sądu ślubowanie według roty przewidzianej dla pracowników urzędów państwowych – urzędników państwowych (art. 131 § 1 – 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej, art. 119 § 1 – 3, a następnie art. 113 § 1 – 3 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych). Należy też zaznaczyć, że nie każdy aplikant sądowy uzyskuje mianowanie na asesora sądowego, a następnie na stanowisko sędziego i staje się osobą pełniąca funkcję publiczną.

Natomiast osobą pełniąca funkcję publiczną jest sędzia i dane dotyczące jego wykształcenia jako związane z pełnioną funkcją stanowią informację publiczną.”.