Na początku warto przypomniec nasz wpis z  sierpnia 2018.r.,w którym cytowany był wyrok WSA we Wrocławiu z 18.7.2018 (IV SAB/Wr 79/18 – prawomocny) , zgodnie z którym – Nagranie policyjnego wideorejestratora to informacja publiczna . W wyroku WSA we Wrocławiu przeczytamy również: 

1. ,,wideorejestratorów policjanci używają do nagrywania zachowań uczestników ruchu drogowego. Nagrany w ten sposób materiał dotyczy zatem nie tylko zachowań kwalifikowanych jako wykroczenie czy przestępstwo w ruchu drogowym, ale także innych działań uczestników ruchu drogowego nie objętych sankcjami wykroczeniowymi lub karnymi. Co do zasady, za wyjątkiem dopuszczalnych przerw wskazanych w § 21 ust. 2 z.K.G.P., policjant, korzystający z wideorejestratora, jest obowiązany w sposób nieprzerwany rejestrować obraz i dźwięk od momentu wyjazdu z jednostki organizacyjnej Policji do powrotu do tej jednostki. Dopóki zatem nie zostanie wszczęte postępowanie wykroczeniowe lub postępowanie karne to zarejestrowany materiał dotyczący zachowań uczestników ruchu drogowego nie ma walorów dokumentu w rozumieniu art. 156 k.p.k., co oznacza że jego udostępnienie nie następuje w trybie przepisów k.p.k.”
2. ,,Z uwagi również na podstawę prawną dokonywania rejestracji materiału dotyczącego zachowań uczestników ruchu drogowego związaną z bezpośrednią realizacją, nałożonego na organy Policji, zadania publicznego w postaci utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego, trudno dopatrzyć się w zarejestrowanym materiale elementów świadczących o tym, że mamy w tym przypadku do czynienia z wewnętrznymi zapiskami ze służby (patrolu), nie zaś z informacją publiczną”
3. (…) Zdaniem składu orzekającego w niniejszej sprawie brak jest obecnie regulacji, które z definicji umożliwiłyby wyeliminowanie obowiązku udzielenia informacji publicznej w postaci kopii nagrania z samochodu wyposażonego w wideorejestrator do kontroli prędkości pojazdów w ruchu drogowym.
4. (…) wskazać można, iż skoro zapis z wideorejrestratora jest informacją publiczną, to do jego udostępnienia co do zasady może mieć także zastosowanie art. 5 ust. 2 u.d.i.p., który stanowi, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. W sytuacji, gdy organ uzna, że takie ograniczenie wystąpiło wydaje decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej, o jakiej mowa w art. 16 ust. 1 u.d.i.p.”.

W wyroku WSA w Lubinie z  dnia 19.2.2019 r. (II SA/Lu 956/18) kontrolowął proces realizacji prawa do infomracji w ramach którego przedstawciiel stowarzyszenia zwrócił się do komendy Policji o nagranie z wideorejestratora nieuznakowanego pojazdu Policji.

WSA w Lublinie postawił dwie tezy w swym wyroku.: 

1. Prosta anonimizacja pojedynczych dokumentów polegająca na zaciemnieniu (wymazaniu) kilku danych z udostępnianego pisma nie może uzasadniać twierdzenia o przetworzonym charakterze informacji publicznej.
2. Stwierdzenia takiego nie można jednakże odnosić in gremio do wszystkich przypadków dokonywania anonimizacji informacji publicznych udzielanych w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przeciwnie jeżeli z uwagi na istotę, charakter i zakres koniecznej anonimizacji (przekształcenia) dokumentu niezbędne jest podjęcie dodatkowych czaso i pracochłonnych czynności, wykonywanych poza bieżącym działaniem konkretnych organów i wymagających podjęcia przez nie dodatkowego nakładu pracy, to tak udzielana informacja może zostać uznana za informację przetworzoną w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.

Zdaniem WSA taki charakter może też mieć nagranie z wideorejestratora umieszczonego w nieoznakowanym radiowozie policyjnym.