NSA w wyroku z dnia 4.4.2019 r. (I OSK 1709/17) kontrolował proces realizacji prawa do informacji, rozpatrując skargę kasacyjną od wyroku WSA w Gliwicach z dnia 14.3.2017 r.  (IV SAB/Gl 14/17). Wyrok WSA w Gliwicach został przez NSA uchylony i skarga została oddalona.

W sprawie wnioskodawca wystąpił do Prokuratury Regionalnej z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej poprzez przesłanie, na wskazany adres poczty elektronicznej, skanów wszystkich wniosków Prokuratury Okręgowej o przedłużenie okresu śledztwa w sprawie prowadzonej pod sygnaturą akt […]..

NSA stwierdził m.in.: ,,W zaskarżonym wyroku WSA w Gliwicach uznał, że wnioski prokuratora o przedłużenie postępowania w śledztwie znajdujące się w aktach podręcznych prokuratora stanowią informację publiczną. Powyższe stanowisko jest błędne, ponieważ takie wnioski znajdujące się w aktach podręcznych prokuratora są dokumentem wewnętrznym, który nie zawiera danych stanowiących informację publiczną.

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z poglądem wyrażonym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 sierpnia 2010 r., sygn. akt I OSK 851/10 – “dokumentem wewnętrznym” jest “dokument, który nie jest skierowany do podmiotów zewnętrznych. Dokument taki może służyć wymianie informacji między pracownikami danego podmiotu, może określać zasady ich działania w określonych sytuacjach, może też być fragmentem przygotowań do powstania aktu będącego formą działalności danego podmiotu”. Dokument wewnętrzny charakteryzuje się, zatem dwoma, łącznie występującymi elementami: po pierwsze, jest dokumentem urzędowym, a więc posiada cechy takiego dokumentu zdefiniowane w art. 6 ust. 2 u.d.i.p. Po drugie, jest wytworzony tylko na potrzeby działalności podmiotu, który go wytworzył i nie przedstawia jego stanowiska na zewnątrz. Nadto jak zauważa się w doktrynie dokument wewnętrzny został wytworzony “w zakresie działania danego podmiotu i wyrażają opinię w sprawach szczegółowych, poglądy przedstawione w toku narad albo dyskusji, a także porady udzielane w ramach konsultacji” (E Jarzęcka-Siwik, Dostęp do informacji publicznej, Kontrola Państwowa, 2002, nr 1, s. 29). Warto wskazać również, że w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 września 2016 r. sygn. akt I OSK 877/16 wskazano, że “akta podręczne są zbiorem dokumentów wykorzystywanych przy wykonywaniu obowiązków służbowych przez prokuratora i stanowią techniczny instrument mający ułatwić prowadzenie postępowania, sprawowanie nadzoru i kontroli. Dokumenty zgromadzone w aktach podręcznych to w większości odpisy tych dokumentów, które znajdują się w tzw. aktach głównych prowadzonego postępowania, a także różnego rodzaju dokumenty o charakterze wewnętrznym (wytyczne, zalecenia, pisma służbowe zawierające wskazania operacyjne, notatki i streszczenia z rozpraw itp.)”. Dokument wewnętrzny jest zatem wytworzony na potrzeby danego podmiotu i zawiera tylko dane związane z funkcjonowaniem danego podmiotu, nie wykorzystane w stosunku do podmiotów spoza administracji publicznej.

W tym zakresie rację ma skarżący kasacyjnie podnosząc, że wniosek o przedłużenie śledztwa znajdujący się w aktach podręcznych stanowi dokument wewnętrzny, ponieważ jest w istocie roboczą korespondencją pomiędzy właściwymi prokuratorami dotyczącą kwestii związanych z przewidywanymi działaniami organów prowadzących śledztwo, a sam wniosek nie jest wiążący dla organu, do którego wpłynął”.