WSA w Łodzi w wyroku z dnia 15 września 2016 r., (sygn. II SAB/Łd 187/16) potwierdził coś co od dawna było jasne w praktyce realizacji prawa do informacji, chodź niektórzy przedstawiciele doktryny formułowali odmienne oceny.

Art. 13 ust. 1 i 2 stanowiący o terminie odnosi się do załatwienia sprawy a nie tylko do udostępnienia informacji publicznej.  wyroku czytamy: ,,art. 13 u.d.i.p. określa terminy do załatwienia sprawy w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. Dotyczy to zatem wszystkich, dopuszczalnych prawem, form jej załatwienia. Zakończenie postępowania w przedmiocie dostępu do informacji publicznej następuje zaś z momentem wydania żądanej informacji w formie czynności materialnotechnicznej bądź wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji lub o umorzeniu postępowania. W przypadku wystąpienia okoliczności uzasadniających możliwość ograniczenia prawa do informacji publicznej podmiot nią dysponujący musi bowiem posiadać odpowiednią ilość czasu, tak aby w sposób prawidłowy móc podjąć ewentualną decyzję o odmowie udostępnienia żądanej informacji publicznej “.

Komentarz dr Piotr Sitniewski. Opinia WSA jest ze wszechmiar zasadna, i stanowi przykład nie tylko literalnego ale systemowego i celowościowego podejścia do zjawiska prawa do informacji. Termin 14 dniowy jest podstawowym terminem w czasie którego powinno nastąpić  rozstrzygnięcie wniosku a nie tylko udostępnienie informacji.

Pisałem o tym w książce ,,Dostęp do informacji publicznej. Pytania i odpowiedzi. Wzory pism” (WoltersKluwer 2016): ,,W terminie 14 dni od dnia wpłynięcia wniosku musi nastąpić jakakolwiek reakcja ze strony podmiotu zobowiązanego, milczenie bowiem oznacza bezczynność już po upływie 14 dni. Wnioskodawca ma prawo oczekiwać,
że w tym czasie nastąpi merytoryczne rozstrzygnięcie jego wniosku. Brak jakiegokolwiek działania ze strony podmiotu zobowiązanego w okresie 14 dni powoduje, że mamy do czynienia z bezczynnością w zakresie realizacji
wniosku, co daje każdemu wnioskodawcy możliwość złożenia skargi do WSA na bezczynność. W okresie 14 dni powinna nastąpić któraś z możliwych reakcji na wniosek po stronie podmiotu zobowiązanego:
1) udostępnienie informacji publicznej;
2) poinformowanie, że podmiot zobowiązany nie posiada żądanej informacji;
3) poinformowanie, że zdaniem podmiotu zobowiązanego przedmiot
żądania nie dotyczy informacji publicznej;
4) poinformowanie, że dostęp do informacji publicznej regulowany jest
przepisami szczególnymi (zob. art. 1 ust. 2 u.d.i.p.);
5) odmowa dostępu do informacji publicznej ze względu na ochronę wynikającą
z ustaw szczególnych;
6) odmowa udostępnienia przetworzonej informacji publicznej ze względu
na brak szczególnej istotności przetworzenia dla interesu publicznego
( art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.);
7) umorzenie postępowania ze względu na brak możliwości zadośćuczynienia
żądaniu wnioskodawcy co do formy i sposobu udostępnienia
informacji ( art. 14 ust. 2 u.d.i.p.).”.