Sobota to dzień wolny ustawowo od pracy.

Przypomnieć należy, że w procesie realizacji prawa do informacji publicznej ważne jest szczególnie zachowanie zasady terminowości działania. W przeciwnym bowiem wypadku podmiot zobowiązany bardzo łatwo narazić się może na skuteczną skargę do WSA a bezczynność w zakresie realizacji prawa do informacji.

 

Art. 13 udip stanowi:

,,1. Udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2. 

2. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku“.

W wyroku WSA w łodzi z dnia 15.09.2016 (sygn. II SAB/Łd 187/16) czytamy jednocześnie: ,,art. 13 u.d.i.p. określa terminy do załatwienia sprawy w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. Dotyczy to zatem wszystkich, dopuszczalnych prawem, form jej załatwienia. Zakończenie postępowania w przedmiocie dostępu do informacji publicznej następuje zaś z momentem wydania żądanej informacji w formie czynności materialnotechnicznej bądź wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji lub o umorzeniu postępowania. W przypadku wystąpienia okoliczności uzasadniających możliwość ograniczenia prawa do informacji publicznej podmiot nią dysponujący musi bowiem posiadać odpowiednią ilość czasu, tak aby w sposób prawidłowy móc podjąć ewentualną decyzję o odmowie udostępnienia żądanej informacji publicznej“.


Mimo, że na etapie złożenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej, nie mają wprost zastosowania przepisy k.p.a., co zresztą jest praktyka powszechnie stosowana, ale i zostało potwierdzone w orzecznictwie NSA, to jednak nie oznacza, że nie mają zastosowania pewne uniwersalne zasady dotyczące np. metody liczenia terminów.

,,Sama kwestia liczenia terminów nie została uregulowana w ustawie o dostępie do informacji publicznej, należy więc stosować istniejące zasady o charakterze uniwersalnym, odnoszące się do wszystkich postępowań, w których mamy do czynienia z kontaktami z organami administracji publicznej. W tym zakresie właściwe wydaje się stosowanie odpowiednich przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Jak zostało to już wcześniej ustalone, przepisy te mają zastosowanie jedynie wobec wydawanych decyzji administracyjnych. Dlatego też kodeks postępowania administracyjnego nie ma zastosowania w całości wobec wszystkich etapów postępowania regulowanego ustawą o dostępie do informacji publicznej. Nie zmienia to jednak faktu, że zasady liczenia terminów określone w art. 57 § 1-3 k.p.a. powinny być stosowane również przy postępowaniach regulowanych u.d.i.p., gdyż mają one charakter uniwersalny. Tym samym, zgodnie z art. 57 § 1 k.p.a., “jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu”.

Przykładowo wobec pisma nadanego w piątek 12 stycznia 2014 r. o godz. 13.30, o czym zaświadcza tzw. autoresponder, termin na rozpatrzenie sprawy – zgodnie z art. 13 ust. 1 u.d.i.p. 14-dniowy – rozpocznie swój bieg w sobotę 13 stycznia, a zakończy 27 stycznia 2014 r. (26 stycznia – ostatni, 14. dzień – to niedziela, zgodnie bowiem z treścią art. 57 § 4 k.p.a., “jeżeli koniec terminu przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się najbliższy następny dzień powszedni”). Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie definiują pojęcia dni ustawowo wolnych od pracy, odsyłając do regulacji ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. Nr 4, poz. 28 z późn. zm.)[1]. Zgodnie z art. 1 tej ustawy dniami ustawowo wolnymi od pracy są: wszystkie niedziele, 1 i 6 stycznia, pierwszy i drugi dzień Wielkiej Nocy, 1 i 3 maja, pierwszy dzień Zielonych Świątek, dzień Bożego Ciała, 15 sierpnia, 1 i 11 listopada, 25 i 26 grudnia. Kwestia traktowania soboty była przedmiotem licznych w tym zakresie uchwał, zarówno SN, jak i NSA. Zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów SN, mającą moc zasady prawnej, “sobota nie jest dniem uznanym ustawowo za wolny od pracy w rozumieniu art. 115 k.c. w zw. z art. 165 § 1 k.p.c.” (uchwała SN z dnia 25 kwietnia 2003 r., III CZP 8/03, OSNC 2004, nr 1, poz. 1). Natomiast w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z dnia 25 czerwca 2001 r., FPS 7/00, CBOSA, czytamy: “Jeżeli dzień wolny od pracy w pięciodniowym tygodniu pracy przypada w sobotę [nieobjętą ww. ustawą z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy – przyp. aut.], to dzień ten należy uznać za równorzędny z dniem ustawowo wolnym od pracy w rozumieniu art. 57 par. 4 k.p.a.”

Podobnie uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 15 czerwca 2011 r., (I OPS 1/11), jednoznacznie stwierdza, że sobota jest dniem równorzędnym z dniem ustawowo wolnym od pracy w rozumieniu art. 57 § 4 k.p.a.

Wydaje się więc, że w sytuacji gdy 14-dniowy termin rozpatrzenia sprawy wskazany w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. przypada na sobotę, za ostatni dzień terminu uważa się najbliższy następny dzień powszedni” –cytat za publikacją własną ,,Dostęp do informacji publicznej. Pytania i odpowiedzi.Wzory pism” P. Sitniewski, Wolters  Kluwer 2016. 


[1] Zob. art. 57 § 4 k.p.a.: “Jeżeli koniec terminu przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się najbliższy następny dzień powszedni”.