NSA w wyroku z dnia 5 marca 2015 r. (I OSK 724/14) oddalił skargę kasacyjną do wyroku WSA w Warszawie z dnia 20.11.2013 r. (II SAB/Wa 482/13) , w sprawie w której wnioskodawca wniósł do  Prezesa Rady Ministrów o :

,,1) wskazanie podstawy prawnej, w oparciu o którą wydawany jest kwartalnik “Przegląd Legislacyjny”,

2) udostępnienie wszystkich egzemplarzy kwartalnika “Przegląd Legislacyjny”, które zostały wydane do chwili złożenia wniosku.”

NSA orzekł: Stanowisko Sądu I instancji przedstawione w zaskarżonym wyroku jest trafne. Nie można bowiem zgodzić się z twierdzeniem strony wnoszącej skargę kasacyjną, iż egzemplarze “Przeglądu Legislacyjnego” stanowią informację publiczną, gdyż jest on wydawany przez organ administracji i finansowany ze środków publicznych.

Wymienione czasopismo ukazuje się na podstawie ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe. Wprawdzie publikowane są w nim opinie Rady Legislacyjnej oraz inne informacje o jej działalności, mające walor informacji publicznej, jednakże sam periodyk jako całość nie staje się z tego powodu informacją publiczną. Należy bowiem zauważyć, że oprócz informacji o działalności Rady Legislacyjnej (udostępnianych zarazem na jej stronie internetowej), w “Przeglądzie Legislacyjnym” zamieszczane są treści intelektualne, które nie stanowią informacji publicznej, tj. artykuły naukowe bądź inne formy publikacji – recenzje, polemiki, glosy z różnych dziedzin prawa, niedotyczące sfery danych i faktów publicznych. Przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie znajdują zatem zastosowania w zakresie udostępniania egzemplarzy tego periodyku.

Uzupełniając powyższe uwagi trzeba również wspomnieć, że chociaż kwoty wydatków przeznaczanych ze środków publicznych na finansowanie działalności wydawniczej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów – jak wskazał Sąd I instancji – należałoby zakwalifikować jako informację publiczną, to jednak finansowane w ten sposób czasopismo, z podanych wcześniej przyczyn, nie stanowi informacji publicznej.

“Przegląd Legislacyjny” jako kwartalnik wydawany na podstawie Prawa prasowego podlega wspomnianej wcześniej ustawie o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych, która nakłada na jego wydawcę obowiązek przekazywania nieodpłatnie wskazanym bibliotekom egzemplarzy obowiązkowych każdego numeru, w celu umożliwienia zapoznania się z nimi każdemu zainteresowanemu we własnym zakresie.

W związku z powyższym, odnosząc się do argumentacji podniesionej w skardze kasacyjnej należy zauważyć, że skoro wnioskowana przez stronę skarżącą kasacyjnie informacja nie stanowi informacji publicznej, to nie podlega udostępnieniu w żadnym z trybów przewidzianych w ustawie o dostępie do informacji publicznej, w tym również na podstawie przepisów o ponownym wykorzystaniu informacji publicznej”. 

Jednocześnie NSA poczynił ciekawe spostrzeżeni wobec wzajemnej interakcji między prawem do informacji a prawem do ponownego wykorzystywania informacji publicznych (w momencie orzekania nie obowiązywały jeszcze przepisy ustawy z 26.02.2016 o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego, a jedynie rozdz. 2a udip). : ,,dokonanie implementacji w prawie krajowym Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/37/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. zmieniającej dyrektywę 2003/98/WE w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz. Urz. UE L 175/6) umożliwi również ponowne wykorzystanie zbiorów bibliotecznych niebędących informacją publiczną. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że choć zbiory te w świetle wspomnianej dyrektywy zmieniającej będą na zasadach ustawowo określonych udostępniane do ponownego wykorzystania, nadal nie będą jednak stanowić informacji publicznej, a więc nie będą miały do nich zastosowania przepisy regulujące dostęp do takiej informacji”.