Nie wystarczy odpowiedź “Nie mam”.
WSA w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 9 sierpnia 2018 r. (II SAB/Go34/18) kontrolował proces realizacji prawa do informacji w ramach którego Wnioskodawca ,,zwrócił się do Burmistrza z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej poprzez przedłożenie kopii pełnej korespondencji między Burmistrzem a poseł Elżbietą Rafalską oraz posłami Markiem Astem, Jerzym Materną, Arturem Zasadą, Jackiem Kurzępą w sprawie wniosku o zagwarantowanie w budżecie państwa na rok 2018 środków na przygotowanie studium techniczno-ekonomicznego i środowiskowego dla obwodnicy.
Bez wnikania w dalszy los wniosku i odpowiedzi, warte zacytowania jest podejście WSA do kwestii uwiarygodnienia faktu nie posiadania żądanych informacji. W Wyroku WSA czytamy:
,,Podkreślić również należy, że informacja podmiotu zobowiązanego o nieposiadaniu wnioskowanych danych nie może ograniczać się wyłącznie do stwierdzenia ich nieposiadania, lecz konieczne jest również wyjaśnienie przyczyn takiego stanu rzeczy. Musi odbywać się to z zachowaniem ogólnych, powszechnie akceptowanych standardów proceduralnych, w tym zasad “dobrej administracji”. Zatem powiadomienie powinno zawierać wskazanie dlaczego organ nie posiada żądanych informacji oraz ewentualnie inne informacje (dane), które mogą mieć wpływ na sytuację faktyczną i prawną wnioskodawcy. Innymi słowy, podmiot, który nie posiada informacji wskazanej we wniosku, powinien twierdzenie to uwiarygodnić. Powiadomienie o nieposiadaniu żądanej informacji powinno zawierać dane pozwalające na ocenę rzetelności takiego twierdzenia. Gdyby bowiem przyjąć, że samo takie twierdzenie zwalnia od zarzutu bezczynności, wnioskodawca byłby faktycznie pozbawiony realnej ochrony. Powyższe stanowisko ugruntowane jest zarówno w orzecznictwie, jak i w piśmiennictwie (por. wyrok NSA z dnia 24 listopada 2009 r., sygn. akt I OSK 851/09, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 248/14, wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 października , II SAB/Wa 265/17, I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska, U.d.i.p. Komentarz, Warszawa 2015, t. 6 do art. 4). W niniejszej sprawie powołane pisma organu nie spełniają powyższego standardu“.
Podobne stanowisko wyraził NSA w wielu wyrokach od 2014 r.: ,,
,, Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej obowiązane są do udostępniania informacji publiczne władze oraz inne podmioty wykonujące administrację publiczną, będące w posiadaniu takich informacji. (…). Zatem podmiot, który zamierza zawiadomić stronę, że nie posiada jakichkolwiek wnioskowanych informacji, powinien po pierwsze w tym zakresie złożyć wobec strony oświadczenie, a po drugie twierdzenie takie w całości uwiarygodnić. W orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że. (…) Strona nie może domniemywać intencji adresata wniosku oraz samodzielnie domyślać się czy dysponuje on żądanymi informacjami, czy też danych tych, nawet w części nie posiada. Tym samym oświadczenie musi być jednoznaczne w swojej treści” wyrok NSA z 28.4.2015 r.( I OSK 3058/15).
Identyczne stanowisko odnajdziemy w wyrokach NSA o sygnaturach:
I OSK 336/15, I OSK 128/15, I OSK 218/15, I OSK 127/15, I OSK 131/15, I OSK 129/15,
I OSK 139/15, I OSK 148/15, I OSK 504/15, I OSK 130/15, I OSK 1595/14, I OSK 1596/14,