WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 18.7.2018 r. (IV SAB/Wr 79/18) kontrolował proces realizacji prawa do informacji w ramach którego wnioskodawca zwrócił się do komen danta Policji o ,,udostępnienie informacji publicznej w zakresie kopii nagrania z samochodu (samochodów) wyposażonych w wideorejestrator do kontroli prędkości pojazdów w ruchu drogowym będących na wyposażeniu KPP w K. z całego dnia 2 marca 2018 r. (tj. od momentu rozpoczęcia pojazdem służby do momentu jego powrotu do jednostki). Jako formę udostępnienia informacji Stowarzyszenie wskazało, iż domaga się nagrania na płycie CD/DVD i przesłanie tego nośnika poczta tradycyjną”.

Komendant odpowiedział m.in.: ,,żądana informacja nie mieści się w kategorii spraw, do których zastosowanie ma ustawa o dostępie do informacji publicznej. Zdaniem organu “nagrania wykonywane przez policjantów pełniących służbę z użyciem pojazdu wyposażonego w videorejestrator, stanowią wewnętrzny zapis przebiegu ich służby i jako takie, nie maja charakteru oficjalnego. W związku z powyższym zapisów videorejestratora nie można traktować jako informacji publicznej. Charakter oficjalny mogą uzyskać wyłącznie w przypadku włączenia ich do materiału dowodowego w postępowaniu w sprawie o wykroczenie lub w postępowaniu karnym. Jednak w takim przypadku, zgodnie z treścią art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, udostepnienie zapisanego materiału następuje w trybie przepisów kodeksu postępowania karnego, a nie ustawy o dostępie do informacji publicznej”. 

WSA we Wrocławiu stwierdził m.in.: ,,W myśl § 21 ust. 1 Zarządzenia Nr 30 Komendanta Głównego Policji z dnia 22 września 2017 r. w sprawie pełnienia służby na drogach (Dz. Urz. KGP z 2017 r. poz. 64, dalej jako z.KGP  – plik do pobrania) policjant, pełniąc służbę z wykorzystaniem pojazdu Policji wyposażonego w wideorejestrator, jest obowiązany do rejestrowania obrazu i dźwięku, w sposób zapewniający możliwość odtworzenia zachowań uczestników ruchu drogowego od momentu wyjazdu z jednostki organizacyjnej Policji do powrotu do tej jednostki. Dalszy § 24 r.KGP stanowi, że kierownik (…) lub wyznaczony przez niego policjant w ramach sprawowanego nadzoru nad wykorzystaniem wideorejestratora:

1) zabezpiecza zarejestrowany materiał dotyczący zachowań uczestników ruchu drogowego i przechowuje go przez okres nie krótszy niż 30 dni,

2) zabezpiecza przez okres niezbędny do zapewnienia prawidłowego toku postępowania zarejestrowany materiał, stanowiący lub mogący stanowić dowód w tym postępowaniu,

3) podejmuje decyzje o zniszczeniu materiału, o którym mowa w pkt 2, w szczególności na podstawie informacji uzyskanej przez policjanta prowadzącego postępowanie,

4) prowadzi na formularzu, którego wzór określa załącznik nr 3 do zarządzenia, rejestr zabezpieczonych lub zniszczonych materiałów, o których mowa w pkt 2.

Z przywołanej powyżej regulacji szczególnej wynika, iż wideorejestratorów policjanci używają do nagrywania zachowań uczestników ruchu drogowego. Nagrany w ten sposób materiał dotyczy zatem nie tylko zachowań kwalifikowanych jako wykroczenie czy przestępstwo w ruchu drogowym, ale także innych działań uczestników ruchu drogowego nie objętych sankcjami wykroczeniowymi lub karnymi. Co do zasady, za wyjątkiem dopuszczalnych przerw wskazanych w § 21 ust. 2 z.K.G.P., policjant, korzystający z wideorejestratora, jest obowiązany w sposób nieprzerwany rejestrować obraz i dźwięk od momentu wyjazdu z jednostki organizacyjnej Policji do powrotu do tej jednostki. Dopóki zatem nie zostanie wszczęte postępowanie wykroczeniowe lub postępowanie karne to zarejestrowany materiał dotyczący zachowań uczestników ruchu drogowego nie ma walorów dokumentu w rozumieniu art. 156 k.p.k., co oznacza że jego udostępnienie nie następuje w trybie przepisów k.p.k.

Z uwagi również na podstawę prawną dokonywania rejestracji materiału dotyczącego zachowań uczestników ruchu drogowego związaną z bezpośrednią realizacją, nałożonego na organy Policji, zadania publicznego w postaci utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego, trudno dopatrzyć się w zarejestrowanym materiale elementów świadczących o tym, że mamy w tym przypadku do czynienia z wewnętrznymi zapiskami ze służby (patrolu), nie zaś z informacją publiczną.

(…) Zdaniem składu orzekającego w niniejszej sprawie brak jest obecnie regulacji, które z definicji umożliwiłyby wyeliminowanie obowiązku udzielenia informacji publicznej w postaci kopii nagrania z samochodu wyposażonego w wideorejestrator do kontroli prędkości pojazdów w ruchu drogowym.

(…) wskazać można, iż skoro zapis z wideorejrestratora jest informacją publiczną, to do jego udostępnienia co do zasady może mieć także zastosowanie art. 5 ust. 2 u.d.i.p., który stanowi, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. W sytuacji, gdy organ uzna, że takie ograniczenie wystąpiło wydaje decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej, o jakiej mowa w art. 16 ust. 1 u.d.i.p.”.